نقش عقل و قلب در کسب معرفت دینی از دیدگاه آیت الله جوادی آملی

در این تحقیق نقش عقل و قلب در کسب معرفت دینی از دیدگاه آیت الله جوادی آملی مورد بررسی قرار گرفته است.انسان برای بدست آوردن معرفت دین الهی و نهایتا رسیدن به سعادت مادی و معنوی گاهی باسرمایه عقل که نیروی ادراکی ناب است، قوانین الهی را درک می کند و گاهی با سرمایه قلب فجور را از تقوا باز می شناسد. محتوای کیفی معرفت در هر مرتبه با مراتب دیگر متفاوت و لازم است از هر معرفت و شناختی در حد خود بهره برد.

انسان برای رسیدن به سعادت و کمال نیاز به کسب معارف دینی دارد و با توجه به راه های ممکن شناخت برای انسان، یعنی حس،عقل وقلب، آیت الله جوادی آملی برای رسیدن به حق تنها دو راه تفکر عقلی و شهود قلبی را معتبر دانسته اند. که هر یک از این دو با دیگری سازگار است ولی راه شهود قلبی، به حق و سیره انبیا و اولیا،که به حقیقت نائل گشته اند نزدیک تر است و بیشتر به عمل صالح فرا می خواند،هر چند که موانع آن دشوارتر است ولی اهتمام قرآن بر شهود قلبی از تفکر عقلانی بیشتر است و اهمیت تفکر عقلانی درآن است که محصول تفکر برهانی برای دیگران آموختنی و انتقال پذیراست، و ثمره شهود تنها با کمک گرفتن از تفکر عقلی انتقال پذیر می باشد.